15 februari tot 21 februari

Maandag moest ik weer werken, normaal gesproken werk ik 10 uur per dag, maar maandag heb ik 11 uur gewerkt. Dit kwam omdat er tot en met 23.00 uur nog mensen non-stop kwamen inchecken en wij dan eigenlijk al allerlei andere dingen moeten doen om om 00.00 uur klaar te zijn. Na het werk hadden we afgesproken om nog wat te gaan doen met een aantal collega’s. We zijn naar het strand gegaan en hebben daar veel gekletst, wat erg gezellig was! Ik ben nu al een aantal keer gevraagd hier hoeveel ik nu eigenlijk verdien per maand, wat 10.000 THB is, volgens mijn collega’s was dat veel. Wat betekend dat zij hetzelfde of minder verdienen, dit komt neer op ongeveer €300 per maand, terwijl ze ook 50 uur in de week werken gemiddeld. Op dit moment zijn er redelijk veel Nederlanders in het hotel en zij weten ook allemaal dat ik Nederlands ben, terwijl ik een aantal van hen nog nooit heb gezien. Een Nederlander kwam naar de receptie en zei: “hoi Maris”. Ik dacht misschien ken ik hem, maar nee. Hij had de general manager gesproken en die had hem verteld dat er ook één Nederlander werkte bij de receptie. Dinsdag leek het in eerste instantie een rustige dag te worden aangezien er nog maar 30 mensen zouden komen inchecken (de dag ervoor 70). Helaas gingen twee collega’s ziek naar huis en kwamen er heel veel mensen naar de receptie met allerlei vragen. Maar we waren gelukkig wel op tijd klaar.

Woensdag kwam er nog een Nederlands gezin aan in het hotel, zij vroegen zich af vanuit welke opleiding ik deze stage deed en toen ik zei dat ik van de hotelschool Maastricht kwam vertelde ze mij dat de dochter zich ook had aangemeld voor de hotelschool en dat ze al bij de tweede selectieronde was. Dus toen wilde ze van alles over school en mijn stage weten. Gelukkig was het op het moment dat ze aankwamen niet zo druk en kon ik een tijdje met ze praten. Deze week is het hotel nog steeds 100% vol en dus erg druk op het werk. Er zijn ook twee bruiloften deze week, één daarvan was donderdag bij de jetty (de pier) en het zag er heel mooi uit! Aangezien het hotel best groot is moet ik soms met een golfkarretje de gasten naar hun kamer brengen. Deze golfkarretjes worden meestal gereden door de bell boys, op de weg terug heb je dan altijd tijd om een beetje met ze te kletsen. Een aantal van hen heb ik nu ook al een paar woorden Nederlands geleerd, eentje zegt nu de hele dag “doei doei” tegen mij.

Vrijdag kwam de CEO van de ONYX group (het moederbedrijf van de Amari hotels) in ons hotel aan. Dit was een zeer belangrijke gast en we waren al een week geleden geïnformeerd dat we allemaal een andere kleur outfit zouden moeten dragen in verband met Amari Colours and Rhythms. Uiteindelijk kwam hij in de ochtend inchecken, toen ik nog niet aan het werk was. Elke keer als hij langs kwam moesten we hem allemaal groeten en buigen, een zeer belangrijke gast voor het hotel! Vrijdag middag was ik door de assistent manager, Khun Bom, gevraagd om de gasten samen met een bell boy van de ene kamer naar de andere te verplaatsen aangezien er mieren in hun kamer zaten. We hadden eerst de nieuwe kamer geïnspecteerd op beestjes en toen zijn we de gasten gaan halen. Toen we eenmaal alles hadden verplaatst naar de nieuwe kamer werd de mevrouw heel erg boos op ons omdat beide kamers niet hetzelfde waren, er stond een andere bank ik de kamer, het bed was volgens haar kleiner en er was ook nog iets mis met de deur, maar ze wilde niet verplaatsen van kamer en eiste om met de manager te spreken. Ik heb Khun Bom gebeld en toen is ze heel boos geworden aan de telefoon op hem, terwijl ik en de bell boy stilletjes naar de gang zijn gegaan om daar te wachten. Uiteindelijk hebben we ze weer naar een andere kamer gebracht en toen ik ze later die avond zag kon ze weer glimlachen, dus ik denk dat ze weer blij is. Zaterdag ben ik een dag naar Phuket Town geweest. Ik ging met de lokale bus, het tijdschema ligt niet echt vast en toen ik vroeg hoe lang het duurde voor de bus vertrok, zeiden ze mij 15 minuten (het werd een half uur). De bus deed er ongeveer een uur over om in Phuket Town te komen aangezien hij heel vaak stopte. Ik vroeg mij af waaraan hij herkende om te stoppen aangezien ik geen enkele bushalte had gezien, maar de bus stopt dus gewoon als iemand aangeeft mee te willen in de bus. Het oude gedeelte van Phuket Town is een heel stuk authentieker dan Patong Beach, daarnaast is het niet heel druk, maar gezellig druk. Al met al heb ik een leuke dag gehad in Phuket Town en zal ik er zeker nog eens terugkomen om meer te zien van de stad. Zondagavond ben ik na het werk nog wat gaan drinken met een aantal collega’s van de Front Office en de bell boys, het was erg gezellig!