21 maart tot 27 maart

Wat mij is opgevallen als ik in de kantine eet is dat ze op de Thaise televisie bij veel nationale programma’s zoals het journaal altijd in de hoek iemand hebben die in gebarentaal alles vertaald, ik vind het erg goed dat ze dat doen. Maandagavond werd ik door gasten gebeld met de vraag waar hun koffers waren, ik vroeg om verdere details en ik zei dat ik ze terug zou bellen. Ik liep naar de bell counter en vroeg aan hun waar de koffers waren, ze stonden met 5 man niks te doen. De koffers stonden daar gewoon alleen hadden ze geen kamernummer. Toen zei ik dat de gasten hadden gebeld en dat ze de koffers maar moesten gaan brengen, zoals jullie waarschijnlijk wel weten lopen ze de hele dag te dollen en grapjes te maken. Ook toen zeiden ze weer dat ik mee moest om met de gasten te praten, de gast was niet boos, dus dat was niet nodig. Ook vroegen ze me of ik de gast wilde vragen om ze fooi te geven, toen heb ik ze maar gezegd dat ze al een half uur op de koffers aan het wachten waren dus dat ik niet dacht dat ze nog fooi gingen krijgen.. Eerder die dag stonden ze ook met een aantal niks te doen en toen begonnen ze uiteraard met mij te praten toen ik langs liep. Ze zeggen vaak dingen in Thai, die ik niet begrijp dus zeg ik maar gewoon ja. Vandaag zeiden ze “suay” wat dus mooi betekend. Toen ik vroeg wat het betekende moest ik wel lachen, niet meer zomaar ja zeggen, haha. Er zijn heel veel verschillende varianten op het woord “suay”, die naar mijn mening hetzelfde klinken, alleen in het Thai ‘totaal’ anders klinken en een totaal andere betekenis hebben. Conclusie: ik kan dit woord niet zeggen zonder gegarandeerd iets anders te zeggen…

Deze week is het hotel weer bijna 100% volgeboekt. Vaak is het ook tussen 20.00 en 21.00 heel erg druk, dit leidt er vaak toe dat ik niet op tijd klaar ben met werken. Ik moet vaak helpen bij de Font Desk of bij de Bell Counter tussen deze tijden of later.. Op dit moment zijn er veel gasten uit Iran en India in het hotel aangezien die nu een vakantieperiode hebben. Het probleem is alleen dat de mensen uit Iran vrij weinig kennis hebben van de Engelse taal, en wij in het hotel vrij weinig kennis hebben van de Iraanse taal.. Dit geeft wel grappige situaties; ik werd gebeld vanuit een kamer, of ik een golfkarretje naar hun kamer kon sturen, ik vroeg haar hoeveel personen er mee wilde, toen antwoordde ze mij: “one body”, haha.

Nu ik bij de Guest Relations werk, ben ik ook verantwoordelijk voor alle amenities die naar de kamers van de gasten worden gestuurd elke dag. Veel gasten krijgen fruit als ze aankomen en VIP gasten krijgen ook nog macarons en chocolaatjes. De Iraanse mensen zijn net als de mensen uit India vaak erg onbeschoft, ik heb dinsdag op het werk denk ik wel 5 telefoontjes gehad van gasten met vragen als: “waar blijft mijn gratis fruit?”, “kan ik ook een chocolade taart in mijn kamer krijgen (gratis)?” en “mag ik nog wat gratis fruit?”. Dan ben ik er al snel klaar mee, helaas denkt de manager daar anders over.. Ik vind niet dat je letterlijk kan eisen dat het hotel je gratis spullen geeft omdat je de mensen van Room Service ermee hebt zien lopen, maarja wie ben ik?

Dinsdag werd ik gedurende de dag erg misselijk helaas en ben ik ook een uur eerder naar mijn kamer gegaan omdat ik moest overgeven. Ook dinsdag op woensdag nacht ben ik de hele nacht ziek geweest. Toen ik woensdag wakker werd voelde ik me gelukkig weer oké en ben ik gewoon gaan werken. Mijn manager, Jessica, is weer terug van vakantie en ik zat woensdagochtend samen met haar in een golfkarretje. Ze vroeg mij toen hoe het ging en ik zei dat ik een beetje ziek was maar dat ik wel weer zou opknappen, toen zij zei dat het wel eens zo zou kunnen zijn dat ik uitgedroogd was en dat ze dat zelf ook heeft gehad toen ze in Thailand begon met werken. Dit komt omdat je hier gedurende dag heel veel zweet maar je je dat niet altijd realiseert. Ik heb wat symptomen opgezocht en dat zou het ook bij mij best wel eens kunnen zijn geweest.. Ik ben woensdagavond na het werk nog even naar de apotheek gegaan en daar heb ik wat poedertjes gekocht die je met water moet mengen en die geven me dan weer wat voedingsstoffen.

Donderdag was het nog net zo druk in het hotel en moest ik samen met mijn collega zelfs een deel van de Room Service overnemen, we moesten een heleboel amenities meenemen in een totaal ongeschikt golfkarretje. Nadat we heel langzaam naar boven zijn gereden hebben we alles heel in de kamers kunnen neerzetten voor de gasten. Als de gasten komen klagen bij de Front Desk dan wordt dit genoteerd in het ‘Guest Incident Report’, deze wordt aan alle afdelingen gestuurd zodat we deze gasten extra aandacht kunnen geven. Toen mijn collega en ik in één van de kamers aankwamen zagen we een kopie van het ‘Guest Incident Report’. Gelukkig waren de gasten niet in de kamer, anders hadden we een nog veel groter probleem met ze gehad.. Er komen elke dag heel veel klachten binnen van gasten dat ze lang moeten wachten voordat de bell boys hen komen ophalen in hun kamer. Nu heeft het management besloten dat de bell boys de golfkarretjes direct moeten stoppen als de motor 90°C is, ook als er gasten inzitten.. Dit geeft alleen nog maar meer problemen en iedereen in de Front Desk, Bell counter en de Guest Relations weet dit aangezien wij met deze klachten moeten omgaan en elke dag onze excuses moeten aanbieden, alleen maakt dat het management niet veel uit.. Donderdagavond rond 21.30 uur vroeg een collega mij “wat ga je doen?” en toen zei ik “ik ga naar huis”, helaas stond mijn manager daar ook naast en die zei “nee, je gaat eerst nog een deel van mijn werk doen”. Jammer, maar helaas! Uiteindelijk viel het mee wat ik voor haar moest doen, maar toch, ik was liever naar huis gegaan. ’s Avonds heb ik nog een biertje gedronken met Wei Wei in haar kamer aangezien het haar verjaardag was, we hebben tot vroeg in de morgen nog gezellig zitten kletsen.

Vrijdag waren twee van mijn collega’s ziek en helaas ook de collega met wie ik bij de Guest Relations zou werken. Er werden verschillende mensen gebeld en iedereen moest gewoon nog een tandje harder werken, uiteindelijk is het allemaal goed gekomen gelukkig. Vrijdagavond gingen we met een heleboel mensen de verjaardag van Wei Wei vieren, ik zou met Joey meerijden op de scooter. Hij woont hier al ongeveer 1,5 jaar en hij rijdt ook echt als een Thai, debiel hard en tussen vrachtwagens door enzo, helemaal gestoord. We zouden naar een grote Thaise bar gaan met live muziek en ondertussen zijn we nog even bij Thaise kennissen van Joey gestopt en hebben we soep gegeten, het smaakte erg goed! Hierna zijn we naar het feest gegaan, het was erg gezellig en er waren een heleboel mensen van het werk van verschillende afdelingen; Front Desk, F&B, Room Service en Bell Counter. Helaas moest ik de volgende ochtend om 09.00 uur alweer werken en Joey gelukkig ook. We hebben dus geprobeerd om het niet te laat te maken, uiteindelijk lag ik denk ik rond 03.00 uur in bed, kort nachtje.. Er waren veel mensen dronken geworden die ook vroeg in de ochtend moesten werken, ik hoorde later op de dag dat bijna alle bell men 1 of 2 uur te laat op hun werk waren verschenen in de ochtend.. Zaterdag hebben we weer met z’n allen hard gewerkt om alle gasten tevreden te stellen. Zondag had ik dan eindelijk weer een dag vrij! Ik heb met de andere Front Office stagiaire, Jessica heerlijk uitgebreid ontbeten in het hotel en daarna zijn we naar Paradise Beach gegaan. Mooi strand waar ze ook muziek spelen dus dat was wel erg leuk! Deze heerlijke relaxte dag hebben we afgesloten in het restaurant in het hotel waar ze een speciaal paasbuffet hadden met allemaal lekker eten! Genieten van het eilandleven!