20 juni tot 26 juni

Maandag moest ik mijn laatste stageverslag inleveren. Onder werktijd had ik gelukkig mijn evaluatie formulieren van K. Jessica gekregen dus kon ik de laatste puntjes op de i zetten voor mijn verslag en deze in de avond inleveren. Maandag en dinsdag was het de Amari Phuket Sports day! Ik was alleen aan het werk bij Guest Relation maar ik had met K. Jessica afgesproken dat ik mee kon doen aan de sportdag zolang ik al mijn werk af zou hebben/maken. Voordat ik mee mocht doen moest ik dus al mijn werk voor zover ik dat kon afhebben en dan kon ik na het sporten terugkomen om alles nog een laatste keer te controleren en de verslagen te versturen. Voor de sportdag zat ik in het roze team, er waren vier teams; blauw, groen, paars en roze. Ook waren er vier sporten; petangue (soort jeux de boule), badminton, voetbal en volleybal. Ik deed mee aan volleybal, ik ben lang en ik heb het vroeger al eens gedaan. Er waren dus vier teams voor alle werknemers in het hotel, wat betekend dat het hele grote teams zijn, niet iedereen wil meedoen en andere mensen moeten gewoon werken. Het leuke hieraan is wel dat ik mensen heb leren kennen die ik misschien nog nooit eerder had gezien, of wel had gezien maar nooit echt mee had gesproken. En wat natuurlijk het beste was aan de sportdag, we hebben gewonnen van het blauwe team met volleybal! Dit betekend dat we dinsdag weer moesten spelen voor de finale. Ondertussen deden mijn armen ontzettend zeer en ik was niet de enige. K. Noi, de assistent manager front office, liep er de hele dag te klagen dinsdag. Ik geloof dat ze ook een beetje bang voor mij was met volleybal, ze zei al dat ik niet kon gaan. Maar het is hier net als ik vraag het aan mama (K. Noi) die zegt nee, dan vraag ik het aan papa (K. Bom) en die zegt ja dus dan mag ik wel gaan. K. Noi maakte ook meer grapjes maar zij was al weg op het moment dat ik vroeg of ik mee mocht doen aan de sportdag ;). Dinsdag kende ik de mensen met wie ik volleybal zou spelen al en wisten we ook wat ieders sterkte en zwakte was, wij speelde tegen het paarse team in de finale en daar zitten heel veel collega’s van de Front Office is. K. Noi probeerde ook iedereen te chanteren door te zeggen dat ze onze vrije dag weg zou halen als wij zouden winnen. Daar kan zij helemaal niet over beslissen, en ik werk deze week al 7 dagen dus daar heb ik haar maar verder mee geplaagd. Uiteindelijk heeft het roze team wel van het paarse team gewonnen met volleybal. Iedereen neemt het hier heel serieus, als je begint met spelen voordat de scheidsrechter heeft gefloten word je gelijk teruggeroepen. Ook is iedereen heel enthousiast en staan er ongeveer 50 mensen langs de kant van de lijn te kijken. Ook de General Manager, Deputy General Manager en de Hotel Manager deden mee aan deze sportdag en waren er de hele dag bij. Het was wel te merken dat ik een goede band heb met de Deputy General Manager, K. Kathi, uit het niets pakte ze mijn hand en zei iets in de trant van “Holland wint”, ik kon er wel om lachen. Ook kwam ze naar mij toe om op mij te leunen of achter mij te schuilen als de bal haar richting op kwam, heel grappig. Toen we klaar waren met spelen moest ik natuurlijk eigenlijk weer terug aan het werk en dat wist zij ook, ze zei al: “Nu kan je eindelijk weer aan de VIP list werken”. Gelukkig maar, daar was ik al de hele tijd op aan het wachten was mijn antwoord. Het maakt haar gelukkig niet veel uit hoe laat ik het doe, zolang ik het maar afmaak. Ik stond nog een tijdje naast haar een ander team aan te moedigen, maar dan kan ik gelukkig wel merken dat er geen spanning is. Wei Wei was er ook en die was de hele tijd bang dat haar manager haar zou zien. Haar manager weet natuurlijk niet alle werktijden van alle medewerkers in de verschillende restaurants, dus het maakte helemaal niks uit dat zij daar nog was. Ik heb wel twee hele leuke en drukke dagen gehad. Heel gezellig gehad met de collega’s en het beste is natuurlijk dat team “Pink Power” eerste is geworden op de gehele sportdag!! Woensdag waren mijn onderarmen blauw van het volleyballen. En donderdag groen en daarna op vrijdag werden ze geel.. Heel mooi dus en ik was ook zeker niet de enige die er zo bij liep. Er waren ook collega’s die mank liepen vanwege de spierpijn, haha. Het moet een mooi gezicht geweest zijn voor de gasten..

Woensdag heb ik nog een dag alleen gewerkt omdat mijn collega P’Mam nog steeds ziek was. Donderdag was ze er weer, ze vertelde mij dat ze inderdaad was uitgegleden in de douche. Het zag er niet echt best uit aangezien ze alles heel voorzichtig deed, niet kan bukken of iets oppakken. Ik heb haar maar verteld om het rustig aan te doen en dat ik alles wel kan pakken als het laag uit de la moet komen of als er iets opgehaald moet worden. P’Mam is iemand die heel hard werkt, dus dat soort dingen accepteert ze niet echt. Dan moet ik het nog maar een paar keer herhalen en aan het einde van de dag kon ik merken dat ze mij haar wel meer liet helpen. Ik zat donderdag ook nog even met haar vriendje in het golfkarretje nadat we de gasten naar de kamer hadden gebracht en hij vertelde mij toen ook dat P’Mam zich nog zorgen om mij had gemaakt en dat ze zich schuldig voelde. Maarja, als je echt ziek bent kan je daar ook niks aan doen en ik kan zien dat ze nog steeds pijn heeft dus ik beschuldig haar nergens van. Donderdag was het net Mumbai in de lobby, de hele dag alleen maar mensen uit India, verschrikkelijk!! Niemand vind het leuk en ze stellen ons altijd 30 keer dezelfde vraag en moeten al een goede kamer hebben voordat we alleen al hallo hebben kunnen zeggen. Of ze zeggen dat ze de kamer nú moeten hebben. Dan leg ik heel netjes uit dat het niet gaat omdat de kamer nog niet schoon is. Nadat ze het nog 5 keer hebben gevraagd wordt ik ook iets minder beleefd en vertel ze “Nee, dat kan niet. De check-in tijd is 14.00 uur en nu is het 11.20 uur dus dat gaat gewoon niet”. Elke keer als ik naar de lobby kwam stond het er weer vol met Indiërs en op een gegeven moment zei K. Jessica tegen mij “Hold on to your passports, there are too many Indian passports here”. Ik heb de paspoorten dus ook maar gelijk teruggegeven toen ik ermee klaar was. Het is wel echt te merken dat er veel Indiërs in het hotel zijn, ze bellen je eerst, en dan na 2 minuten nog een keer dat ze het gene waar ze om gevraagd hebben nog niet in hun kamer hebben. Ook belde ik naar de housekeeping nadat de gast mij vertelde dat ze al 3 keer hadden gebeld. Ik vertelde dit ook aan housekeeping en die zeiden dat ze nog niks hadden ontvangen en “from India?” hahaha.

Vrijdag werkte ik weer om 11.00 uur en P’Mam om 09.00 uur. We dachten dat is makkelijk, we werken de hele dag met z’n tweeën en dan lukt alles makkelijk. Tot P’Mam in de middag door K. Jessica naar een training werd gestuurd waar ze niks van af wist. Toen was ik dus alleen en we moesten ook een verslag voor de welkomstbrieven schrijven. Dit moet in het kantoor van Reservations. Ik zat daar en toen wilde K. Jessica dat ik letterlijk op twee plaatsen tegelijkertijd was. In het kantoor voor het verslag en in de lobby aan het bureau.. Ik heb toen tegen haar gezegd dat ik dat niet allemaal alleen kon doen, dat het te veel werk was. Ze zei toen tegen mij: “That’s life”. Ja dat snapte ik ook wel.. Toen was ik boos op haar en ben ik maar even naar beneden gelopen om even rustig te worden haha. Daarna ben ik weer gewoon naar boven gegaan en gezegd tegen haar dat Room Service nog niet alles had gestuurd en dat ze ermee bezig waren. Veel VIP gasten kwamen pas in de avond aan dus er was helemaal geen stress, maar dat veroorzaakte K. Jessica wel een beetje. Vrijdag op het werk lag de tv er ook de hele dag uit omdat ze de zenders moesten updaten. Toen kwam er in de ochtend een gast naar mij toe en toen ik hem vertelde dat de televisie het vandaag niet deed en ik het aan hem uitlegde werd hij ontzettend boos op mij en vroeg of ik Europa kende?!. Ja dat ken ik, of ik dan ook de Europese Unie kende?! Ja ook dat ken ik. Vrijdag was de belangrijkste dag in de geschiedenis van het Verenigd Koninkrijk en wij waren ontzettende idioten om de tv er precies op die dag uit te gooien. Echt belachelijk vond hij het! Er was nu geen enkele manier om het nieuws door te krijgen.. We hebben ook computers heb ik hem verteld maar daar moest hij niks van hebben en nadat hij nog een keer had gezegd hoe dom wij allemaal wel niet waren liep hij kwaad weg. Tja, dit is een dag uit het leven op het werk hier.. Gelukkig zijn er ook nog hele aardige en vrolijke mensen in het hotel, al zijn het er niet heel veel op dit moment heb ik het idee, dan maar lol maken met de collega’s ;).

Zaterdagavond hadden Wei Wei en ik besloten om maar weer een avondje naar Bangla Road te gaan. Nadat het elke keer mis was gegaan, is het deze keer eindelijk gelukt! We hadden Jessica ook mee gevraagd maar die moest zondag weer vroeg werken dus die kon helaas niet mee. In Bangla Road zijn een heleboel bars en clubs en we liepen een beetje van plek naar plek toen er bij één club werd gevraagd hoe oud wij waren. Wei Wei zei toen 25, wat zij ook is, maar ze moest toch haar paspoort laten zien. Ik kon gewoon doorlopen (geen 25, maarja). Het was goed dat ze Wei Wei om een paspoort vroegen want het de legale leeftijd is hier niet overal het zelfde, soms 18, soms 21 en soms maakt het ze helemaal niks uit zolang je maar betaald. Het laatste is bijna overal het geval in Bangla Road. We hebben een hele leuke avond gehad en op een gegeven moment kwamen we Joey ook nog tegen. Zondagochtend eerst uitgeslapen en daarna ben ik naar het strand geweest en daar van het heerlijke weer genoten (eindelijk!). Zondagavond ben ik met Wei Wei nog wat gaan eten in een restaurant waar ze ook live muziek hadden. Het was weer erg gezellig en een perfecte afsluiter van de week!