25 juli tot 1 augustus

Mijn laatste werkweek in Amari Phuket alweer. Ik sluit het werken hier af op dezelfde manier dat ik hier ben begonnen; met een bezettingsgraad van 98% tot 100%. Het enige verschil is dat toen hier begon met werken was het februari en dus het hoogseizoen, nu ik eindig met werken, in juli is het laagseizoen.. Ik was samen met Maii Guest Relation op maandag en daar was het ook heel druk. We doen altijd voorbereidingen voor de volgende dag. Normaal gesproken is het amenities report dat we moeten schrijven 1,5 pagina’s als alles af is. De dag ervoor is het meestal 75% af. Maandag was het verslag voor dinsdag alleen al 3 pagina’s.. Ik vertelde dit ook aan P’Mam en die zei dat ik het tegen K. Kathi moest vertellen en dat zei K. Pierre dan wel zou stoppen om meer te sturen voor de volgende dag. Helaas was haar reactie niet helemaal zoals gehoopt. Ze zei dat ik het Room Service nu alvast maar moest melden zodat ze vannacht alvast konden beginnen met bakken van de amenities… :( Dinsdag zat ik in de kantine te eten en toen was ik met een collega van mij, Jibcy nog even in gesprek over het weer. Ze zei tegen mij dat ze nog nooit sneeuw had gezien maar dat ze dacht dat dat veel te koud zou zijn voor haar. Dat denk ik ook, ze had mij verteld dat ze een keer naar Chiang Mai was geweest in het Noorden van Thailand in de winter en dat het toen erg koud was daar. Ik dacht toen aan ongeveer 5°C maar daarna maakte ze haar zin af en zei ze: “Only 17°C in Chiang Mai, I was almost freezing”..

Iedereen vraagt mij de hele tijd of ik niet langer kan blijven, zo ook K. Kathi op dinsdag. Ze vroeg of ik het ticket al had veranderd. Bij Guest Relation moet ik vaak de vliegtickets voor gasten veranderen maar dat ik die dag niet gedaan. Ik keek haar waarschijnlijk ook heel verward aan, ik was even bang dat ik een ticket had moeten veranderen maar dat ik dat compleet vergeten was. Uiteindelijk kwam ik erachter dat het over mijn eigen vliegticket ging. K. Kathi wilde dat ik mijn ticket ging aanpassen zodat ik in ieder geval nog één maand langer kan blijven. Ze heeft het mij dinsdagavond nog eens gevraagd, woensdag en donderdag ook nog. Op een gegeven moment heb ik dus gezegd dat ik mijn ticket al had aangepast, een andere collega hoorde dat en zij geloofde het gelijk. Maar nee, ik blijf niet nog een maand langer, ik ga lekker op vakantie! :) Ik heb de afgelopen week ook nog een heleboel cadeautjes gekregen van collega’s, dat is natuurlijk heel erg lief van ze, ik heb alleen geen idee hoe ik het allemaal mee kan nemen naar Nederland. De rugzak die ik nu heb is kleiner dan de koffer waarmee ik kwam maar ik heb meer spullen, ik zal dus wel wat spullen moeten weggooien. In de afgelopen maanden heb ik een heleboel verschillende bijnamen of namen die op mijn naam moeten lijken gehad. Het begon met Mali (Jasmijn) aangezien Mariska te ingewikkeld was. In de laatste paar weken word ik ook Yoi genoemd, dat gaat over mijn krullende haar. Daarnaast zijn er nog een aantal mensen die niet weten hoe ze mijn naam moeten uitspreken dus noemen mensen mij Margarita, Malika, Marisaa of Marisau.

Vrijdag was alweer mijn laatste werkdag en toen heb ik de hele dag een heleboel foto’s gemaakt. In de lobby en ik het kantoor. Eerst waren we een beetje bezorgd over de lobby aangezien er camera’s hangen en die alleen in de kantoren van de Mangers worden afgespeeld.. Maar later kwam K. Kathi ook naar de lobby en toen kwam ze met ons samen op de foto. Ook heb ik nog een heleboel foto’s gemaakt met collega’s alleen van de Front Office, de Tour Desk en de Bell Man. Ik moest later ook nog naar de housekeeping en uiteraard ging ik daar weer op de foto. Ik heb mijn laatste werkdag in stijl afgesloten, ik heb gewerkt bij Guest Relation, de Front Desk en de Bell Counter. Bij de Bell Counter is het soms nog lastig aangezien ik Engels spreek en niet iedereen daarnaar wil luisteren maar vrijdag ging het heel goed en riep zelfs één van de jongens door de walkie talkie “Mali we need you for bell, don’t go home”, wel heel lief natuurlijk. Zaterdagavond was ik met Wei Wei uiteten gegaan in Patong in een restaurant waar we al vaker waren geweest, ze hebben er heerlijk eten en altijd goede live muziek. Nog een laatste keer daarnaartoe. Na het eten hebben we daar ook nog een drankje gedronken onder het genot van de goede muziek. Toen we terugliepen naar het hotel werden we nog geroepen door een aantal collega’s die aan de rand van het strand zaten. Eerst herkende wij ze niet maar toen ze onze namen begonnen te roepen, moesten we ze wel kennen. Het waren de jongens van Room Service, wat wel erg leuk was aangezien ik nog niet echt afscheid van hun had genomen maar wel 6 maanden elke dag met hen heb gewerkt. We hebben daar nog een tijdje gezeten, wat gedronken en gezellig gekletst. Mijn laatste avonden in Phuket; heel veel lol en korte nachten. Zaterdagavond ben ik nog uitgegaan, voor een laatste keer naar Bangla Road samen met Wei Wei, Sabrina en Golf, daar hebben we ook nog een aantal leuke mensen ontmoet waar we de rest van de avond mee hebben opgetrokken. Het was erg gezellig en weer ouderwets leuk op Bangla. Zondag heb ik eerst heel veel geslapen en daarna ben ik nog uiteten gegaan met Victoria en Wei Wei, na het eten moesten we natuurlijk wel nog fried icecream halen, een laatste keer aangezien we toch Sunday icecream day hebben :). Toen we terugkwamen in het hotel heb ik alvast afscheid genomen van een aantal collega’s. Ook hadden twee van mijn collega’s die mijn haar nogal interessant vinden mij op mijn eerste dag al een belofte gedaan; ze zouden ooit mijn haar knippen. Dat is dus ook zondagavond nog gebeurt.. Maar goed gelukkig heb ik genoeg haar en hebben ze maar een klein beetje geknipt, haha.

Ik heb tijdens mijn hele stage elke week weer op deze blog geschreven en ik vond het weer ontzettend leuk om te zien dat elke week weer zoveel mensen mijn blog lazen en daar ook op reageerden. Dankjulliewel!

Na zes maanden te hebben gewerkt in Amari Phuket was het dan tijd om afscheid te nemen van mijn fantastische collega’s. Zij hebben er wel echt voor gezorgd dat ik zo erg van mijn stage heb kunnen genieten. Ik ben nu op Phuket Airport op weg naar mijn volgende avontuur; rondreizen door Vietnam. Het afscheid nemen van mijn collega’s was niet makkelijk, ik heb de afgelopen zes maanden elke dag met hun opgetrokken en de kans dat ik vele van hen ooit nog een keer ga zien is erg klein helaas. In de taxi op weg naar het vliegveld heb ik wel een traantje weggepinkt, ik heb nu al allerlei ontzettend lieve berichtjes van collega’s gekregen, op facebook en ook via Line (Aziatische Watsapp). Ik vind het heel bijzonder hoe ze mij allemaal hebben geaccepteerd, geholpen en in hun hart hebben gesloten in deze zes maanden. Vanaf dag één is iedereen heel aardig en toen ik ze een beetje beter leerde kennen zijn het ook echte vrienden geworden die ik nooit meer zal vergeten. Ik hoor nu bij de Amari Family :). Ik vind het heel lief dat mijn collega’s zoveel moeite hebben gestoken om naar mijn kamer te komen toen ik jarig was en hoe veel mensen er waren op het afscheidsfeestje vorige week vrijdag. Iedereen had moeite gedaan om te komen, ook als ze de volgende dag om 06.00 uur alweer moesten beginnen met werken, toch kwamen ze nog even. Ik ben mijn collega’s hier allemaal heel erg dankbaar voor, ze hebben ervoor gezorgd dat ik mij hier niet alleen heb gevoeld, ondanks de grote cultuur verschillen en ze hebben mij echt een plaatsje in hun hart gegeven en dat zullen ze ook altijd bij mij hebben. Ze hebben ervoor gezorgd dat het een ongelofelijke stage was en dat het zes fantastische maanden in Thailand waren die ik nooit meer al vergeten!!