28 maart tot 3 april

Ik ben de enige met krullend haar op de afdeling, en ik denk ook in de rest van het hotel. En dat merk ik ook. Één van mijn collega’s, Khun Bom, wil altijd als hij mij ziet mijn haar even aanraken. Ondertussen weet ik al wat hij wil als ik hem voor het eerst op een dag zie, haha. Ook hangt er een föhn in de kleedkamers en wilde mijn collega mijn haren föhnen omdat het nog nat was, zij was bezig met föhnen en toen kwam er nog een andere collega en die moest toch ook even voelen. Daarnaast hebben ze vragen over mijn haar. Mijn collega vroeg mij of mijn haar minder krulde in het koude weer in Nederland. Ik heb ook nog een naam, Mary, dat is hoe mijn manager Jessica mij noemt. Het punt is alleen dat niemand begrijpt over wie ze het heeft als ze Mary zegt aangezien iedereen mij Mali noemt of een versie van Mariska/Malika. Zoals ze denken dat ik echt heet.

Donderdagavond toen ik in de kantine zat te eten viel mij op dat ze op tv een programma had dat mij ergens aan deed denken. Het was Ik hou van Holland maar dan in de Thaise versie. Grappig om te zien. Alles ziet er hier wel wat simpeler en saaier uit dan in de Nederlandse versie. Op dit moment zijn er twee stellen in het hotel die mij ontzettend aardig vinden geloof ik, helaas is dit niet helemaal wederzijds.. Het ene stel bestaat uit een Canadese man en een Thaise vrouw, ik heb haar letterlijk nog geen woord horen zeggen en hij verteld mij elke keer weer zijn hele levensverhaal (waar ik duidelijk niet in geïnteresseerd ben). Op de dag dat ik hun check-in deed vroeg hij waar ik vandaan kwam en toen ik zei dat ik uit Nederland kwam begon hij Frans te praten. Toen ik hem vertelde dat ik geen Frans sprak, zei hij dat ze in Nederland Frans spreken. Ik vertelde hem dat dat België is, maar nee, het was het zuiden van Nederland waar ze Frans spraken. Wie weet het beter denk je?! De volgende dag kwam hij naar de lobby om even met mij te praten en mij te vertellen wat er allemaal wel niet mis was met het hotel. Het kamertype waarin hij sliep was Deluxe ocean view, maar volgens heb was het beter als we het Deluxe room with ocean view noemde. En hij heeft me een hele uitleg gegeven, ik begreep er niks van en dat heb ik hem één keer gezegd, hij legde het nog eens uit en toen heb ik maar gedaan of ik het begreep en gezegd dat ik het ergens zou noteren. Het andere stel is een Indisch stel, oude mensen. De vrouw kan niet goed traplopen en naar hun kamer moesten ze letterlijk denk ik 5 treden lopen. Maar dat wilden ze niet, ook al hadden ze een gratis upgrade gekregen, ik heb ze verteld dat als ze van kamer wilde veranderen dat het niet zo mooi was als in die kamer maar ze moesten en zouden die andere kamer zien. Ik belde naar de receptie en mijn manager nam op, ze vertelde mij dat alle kamers vies waren en dat ik moest opschieten omdat ze me nodig hadden in de lobby. Maar nee, mevrouw moest en zou de kamer zien. Ik heb haar verteld dat ik dat niet kon doen aangezien het de procedure was in het hotel, toch moest ze de buitenkant zien. Niet dat je daar wat aan hebt, maargoed. Over het algemeen zijn de Indische mensen ontzettend traag helaas, en zij ook. Uiteindelijk de buitenkant laten zien en toen konden ze veranderen. De twee dagen laten kwamen ze me elke keer bezoeken met domme vragen waar niemand een antwoord op heeft, maar zij denken dat ik een antwoord heb gegeven. Gelukkig vertrekken ze allebei maandag uit het hotel, dat heb ik maar even nagekeken, haha.

Vrijdag heb ik overdag gewerkt van 09.00 tot 19.30 uur en daarna ben ik snel naar mijn kamer gegaan om te douchen, ik had met Wei Wei afgesproken om samen wat te eten in de avond aangezien zij om 18.00 klaar was met werken. Ik heb nu geleerd om niet meer te vertellen wanneer ik naar huis ga, maar om gewoon te gaan. Anders word ik door iemand gestopt om nog even snel wat voor hen te doen.. Wei Wei en ik hebben in het Rim Talay restaurant in het hotel gegeten en na het eten zijn we naar Patong gelopen. Er was namelijk geen toetje bij het buffet en dat konden we natuurlijk niet overslaan. Dus gingen wij op zoek naar fried icecream, heerlijk! We hebben het gevonden en daarna hebben we nog wat gedronken in een leuke bar op straat waar ze live muziek speelde. Toen we wat aan het drinken waren stuurde Joey ons een berichtje of we wat te eten voor hem konden halen bij 7 eleven en toen hebben we ook gelijk bier gekocht en onszelf uitgenodigd in zijn kamer. Uiteindelijk hebben we nog tot half 2 zitten kletsen, en toen gingen we héél snel naar bed aangezien we allemaal de volgende ochtend om 09.00 uur weer moesten werken. Het is toch wel erg makkelijk dat we allemaal 3 deuren van elkaar vandaan wonen!

Zaterdag kwam er een groep van 10 Nederlanders aan in het hotel. Eerst was ik niet in de lobby maar toen ik terug kwam hoorde ik ze Nederlands praten en heb ik even een praatje met ze gemaakt. Aangezien mijn collega’s toen ook wisten dat we allemaal Nederlands waren moest ik natuurlijk alles uitleggen en zodat zij ondertussen alles op papier in orde konden maken. Toch is het lastig om opeens alles in het Nederlands uit te leggen als je zo gewend bent om het in het Engels te doen, sommige woorden komen al uit mijn mond voordat ik er erg in heb, gelukkig begrepen ze alles wat ik zei en heb ik mijn excuses aangeboden voor de mix van Engels en Nederlands. Zondag zou ik eigenlijk een vrije dag moeten hebben aangezien zondag en maandag mijn standaard vrije dagen zijn, maar helaas. Ik moest werken. Ik had echt gerekend op een vrije dag zodat ik een beetje kon bijslapen, maar dat kon ik wel vergeten. Ze veranderen de vrije dagen omdat het zo druk is in het hotel. Ik ben niet de enige die moe is, ik merk het ook aan mijn collega’s. Iedereen is vermoeid en dan gaat het soms allemaal even wat trager. Er komen nu ook steeds meer klachten over het rooster, het veranderd zo ongeveer elke dag en sommige mensen werken 7 volle dagen voordat ze één vrije dag hebben. Ik hoop dat ze er wat aan gaan veranderen. Ook als ik dit tegen Joey en Wei Wei (F&B) vertel dan zijn zij verbaasd dat het zo gaat. Zij hebben het rooster al een week voordat het oude eindigt en het veranderd bijna nooit, wij krijgen het rooster de avond voordat het oude eindigt.. Maandag ben ik dan eindelijk een dag vrij, heeft HR gepland dat alle interns naar de immigration offices moeten voor het visum en workpermit, super.. Máár volgende week ben ik 3 dagen achter elkaar vrij!! Het goede nieuws van deze week, haha. Ik heb het nog steeds naar mijn zin hoor, don’t worry en sabai sabai (relax, relax). :)