18 juli tot 24 juli

Maandag moest ik eigenlijk om 10.00 uur werken, alleen was mij wekker niet afgegaan omdat mijn telefoon zichzelf had uitgezet in de nacht. Ik werd dus pas om 10.40 uur wakker omdat er iemand met een deur sloeg. Ik heb gelijk naar P’Mam gebeld en sorry gezegd en dat ik zo snel mogelijk zou komen. Het maakte haar niet uit zei ze maar toch voelde ik mij een beetje schuldig. Ik vroeg haar ook nog waarom ze mij niet gewoon had gebeld, toen zei ze dat ze dacht dat ik misschien een extra dag vrij had. Met de lunch in de kantine zei K. Kathi (Deputy General Manager) tegen mij ‘good morning Mali’, oeps.. In de avond vroeg ze mij ook nog waarom ik nog zo laat aan het werk was, toen heb ik haar nogmaals verteld dat ik een uur later was begonnen in de ochtend. Ik kan er wel moeilijk over doen maar haar de waarheid vertellen is veel makkelijker en zij kon er wel om lachen gelukkig.

Ik eet hier tijdens het werk in de kantine, net zoals alle andere medewerkers. In de kantine serveren ze Thais eten en daar hoort ook zeker het (hele) pittige eten bij. Er zijn nu twee nieuwe stagiaires in de Front Desk en die hadden tegen een aantal collega’s gezegd dat ze niet in de kantine kunnen eten. Daarna kwam K. Jessica naar mij toe en vroeg ze mij waar ik elke dag at. Ik zei dat als ik aan het werk ben dat ik in de kantine eet, en als ik niet werk dat ik of in Rim Talay eet of buiten het hotel. K. Jessica vroeg mij toen ook of ik het eten in de kantine allemaal kan eten, nee natuurlijk niet. Ze vroeg zich af hoe ik dat dan deed en hoe ik niet elke dag mijn mond verbrandde. Gelukkig zijn mijn collega’s allemaal heel zorgzaam en kennen de collega’s die in de kantine werken mij nu ook. Vaak vertellen zij mij dus, “no Mali, cannot” ze weten dat ik niet pittig kan eten en ze waarschuwen mij daar ook voor. En als ze het niet vertellen dan kan ik het vragen, hun Engels is heel slecht maar met gebarentaal komen we een heel eind. Ik kan het ook aan andere collega’s vragen en die weten het soms niet zo goed, dan proef ik gewoon een heel klein beetje en dan kan ik bepalen of ik het kan eten of niet. Soms is het een soep of curry en dan kan ik een heel klein beetje eten met een heel bord rijst terwijl mijn Thaise collega’s het met hele lepels tegelijk eten zonder ook maar iets te laten merken, haha. Toch proberen sommige collega’s mij nog steeds heel pittig te laten heten, helaas voor hen werkt dat niet meer. Ik kan ondertussen wel zien of het pittig is of niet en vooral aan hun gezichtsuitdrukking is het heel goed te zien of het pittig is of dat ze al beginnen te lachen voordat ik ook maar mijn lepel heb gepakt. Iets wat ook anders is aan het eten in Thailand is dat ze in de kantine geen messen hebben. Iedereen eet hier altijd met vork en lepel. Vaak hebben ze ook gefrituurde kippenvleugeltjes, dan is het toch best lastig als er geen mes is, dus eet iedereen met z’n handen. Er staan altijd veel tissues op tafel en ondertussen ben ik ook gewend om die met welke maaltijd dan ook te gebruiken. Ik eet nu de rijstmaaltijden met lepel in mijn rechterhand en mijn vork in mijn linkerhand. Zo leer je toch nog iets onverwachts op stage ;).

Nu is mijn stage toch echt wel bijna afgelopen en die van JJ (Jessica) ook. We hadden afgesproken om vrijdag 22 juli een afscheidsfeestje te geven vooral voor de mensen van de Front Desk en de Bell Counter. Gedurende de hele week vroegen veel mensen mij ook waar we naartoe zouden gaan en hoe laat. Er was besloten dat we naar Ampfine Restaurant in Phuket Town zouden gaan. Dat is best een eindje van Patong Beach waar het hotel ligt maar het was een makkelijke plek voor alle Thaise collega’s om af te spreken. Iedereen was al heel enthousiast voordat we gingen. Ik vind het wel heel leuk om te zien dat de collega’s ook echt om ons geven. Woensdag zat ik in de kantine te eten en toen had ik hier ook nog even met Joey over in het Nederlands. Hij zei ook dat hij wel kon merken dat collega’s ons wel echt waardeerden aan de manier waarmee ze met ons omgaan. Hij had het wel eens anders gezien met stagiaires zei hij. Heel veel collega’s van andere afdelingen vragen mij ook elke keer wanneer mijn laatste dag is, ook als ze heel slecht Engels spreken. Toch vind ik het heel lief dat ze het dan toch proberen en we komen er altijd wel uit gelukkig. Gedurende de week heb ik nog een aantal afscheidscadeautjes gehad; een spiegel en een kam van één collega, een make-up tasje van een ander, ook een schriftje en een plant en een blauw taartje zaten erbij. Ook heb ik van een collega een knuffelhond gehad, wat ik erg leuk gevonden vond. Hij zegt altijd dat ik op zijn hond lijk (mijn haar vooral) en die knuffel lijkt weer op zijn hond.

Vrijdag was ik een dag vrij en JJ ook, we hadden elkaar eerst niet gesproken en we wisten het dus niet van elkaar. We kwamen elkaar tegen in het winkelcentrum waar we beide aan het winkelen waren. We gingen eerst wat eten en daarna hadden we besloten dat we iets van een afscheidscadeautje moesten hebben voor alle collega’s hier. We vonden het wel lastig om iets te bedenken dus we hadden besloten om een kaartje voor iedereen hier te schrijven. We hadden gekleurd papier, enveloppen en snoep gekocht. Toen we terug in het hotel kwamen hebben we kaartjes geschreven en die versierd en samen met het snoep in de enveloppen gedaan. Voor iedereen van de Front Desk één en dan de Bell Counter ook aangezien we het meeste met hen samenwerken. We waren van plan om deze in de avond op het afscheidsfeestje te geven maar toen we daar aankwamen was iedereen al dronken en daarna waren we het vergeten dus hebben we ze weer mee terug genomen en nu gaan we de kaartjes op JJ’s laatste werkdag aan iedereen geven. Vrijdagavond om 19.30 uur werden we hier door een aantal collega’s opgehaald en reden we met een busje naar Ampfine Restaurant. Toen we daar aankwamen waren er heel veel collega’s van de Front Desk en Bell Counter wat ik echt heel lief vond om te zien. We kwamen daar en toen moesten we gelijk met iedereen apart en in kleine groepjes op de foto. Sommige collega’s hadden het niet helemaal goed begrepen en dachten dat wij klaar waren met werken en de volgende dag gelijk weg zouden gaan. We hebben ze er van verzekerd dat we hier nog een week zouden zijn dus dat ze zich geen zorgen hoefde te maken. Na een heleboel foto’s gingen we wat eten, in Thailand betekend dat allemaal verschillende dingen in het midden van de tafel en dan kan je kiezen wat je wilt. Het eten smaakte heel goed daar, ze hadden live muziek (vooral Thais) en het was aan een klein meertje, de perfecte locatie! Zoals ik al zei waren de meeste collega’s al dronken voordat we daar kwamen. Vooral een aantal collega’s waren volledig bezopen, een aantal hadden mij al van te voren verteld dat ze dat van plan waren, en dat was te zien ook. Wel heel grappig om een totaal andere kant van mijn (serieuze) collega’s te zien. Sommige moesten de volgende dag weer om 06.00 of 08.00 uur werken. K. Jessica kwam later ook nog en die had ook een slok te veel op na ongeveer 1 uur. Rond 2 uur gingen we weer terug, mooi op tijd dus.

Zaterdag was ik vrij dus ik hoefde mij nergens zorgen om te maken. De Teamleader, P’Pla moest wel werken om 08.00 uur en toen ik haar later op de dag vroeg hoe ze zich voelde keek ze mij alleen maar boos zuchtend aan, een kleine kater denk ik.. Ook mijn collega Maii vertelde mij dat ze zich niks meer kon herinneren van de avond ervoor. Tja, waarschijnlijk gaan ze niet vaak uit maar als ze dan uit gaan dan gaan ze er ook volledig voor.. Zaterdag middag ben ik nog een ijsje gaan een met Wei Wei en hebben we nog een tijdje op het strand zitten kletsen. Het was perfect weer aangezien de zon scheen, het een beetje bewolkt was maar niet super heet. ’s Avonds hebben we ook nog wat gegeten in een restaurant op het strand. Zondag moest ik weer werken en toen ik de assistent manager vroeg hoe ze zich voelde vroeg ze mij ‘why you ask me?!’ die schaamde zich waarschijnlijk ergens voor.. Ik kwam er ook achter dan K. Kathi ons 4.000 THB (+/- €100) had gegeven voor het afscheidsfeestje wat ik echt heel veel en heel lief van haar vond. Ik heb haar daar zondagochtend ook nog heel hartelijk voor bedankt en toen vroeg ze mij of iedereen dronken was, haha. Ik zei ja en toen vroeg ze of ik ook dronken was, een beetje, maar zeker niet zoveel als sommige van mijn collega’s. Toch leuk dat ik dat soort dingen gewoon met haar kan bespreken, haha. Het was een zeer geslaagde avond met al mijn collega’s!