23 mei tot 29 mei

Maandag was ik nog een laatste dag vrij, helaas moest ik toen echt aan de schoolverslagen werken. Het heeft ook veel geregend maandag, dus het was ook niet heel aantrekkelijk om nog veel naar buiten te gaan. In de middag ben ik nog wel even Patong Beach in gelopen en terug over het strand. In de avond nadat Wei Wei klaar was met werken heb ik samen met haar en Jessica wat gegeten in het hotel. Erg gezellig en vooral lang geleden dat we met z'n drieën hebben kunnen eten! Later op de avond heb ik nog even met een vriendin uit Nederland gepraat op skype, ook erg leuk. Dinsdag moest ik om 09.00 uur weer werken. Ik wist dat er een groep zou komen inchecken, maar verder had ik daar geen informatie over. Ik hoorde dat alles vroeg klaar moest zijn, beetje een chaos dus. Maar ik heb gelukkig alles op tijd af gekregen. Rond een uur of 11 begon het echt te stormen hier. Voor de gene die dit niet weten, de lobby van het hotel is grotendeels open en ook in de lobbybar is alles open. Het begon dus ook in de lobby en lobbybar te regenen aangezien de wind zo sterk was. Ik vroeg aan mijn collega's of dit normaal was en die zeiden dat dit elk jaar gebeurd. Vervolgens was alles helemaal doorweekt en lagen er overal bladeren en takken. In de lobbybar stond het water 3 cm hoog op de grond. Daarna konden we dus alles opruimen en schoonmaken. Alles was nat, maar dan ook echt alles. De rest van de dag heeft het ook nog veel geregend maar niet meer met zoveel wind gelukkig.

Ik werk nog steeds bij de Guest Relations en één van mijn taken is dan om te zorgen dat de amenities op tijd in de kamers van de VIP gasten liggen. Ik moet hiervoor in de ochtend een verslag schrijven die ik dan naar Room Service breng en als er door de dag heen nog wat verandert dan moet ik ze bellen of naar ze toe lopen. Als iemand mij vraagt of de amenities al in de kamer liggen en ik weet dat het niet zo is dan kan ik Room Service bellen om te vragen of ze het nu kunnen doen. Zo ook woensdag, toen kreeg de gast fruit, maccaron, chocolaatjes, honneymoon cake en prosecco. Ik belde Room Service om te vragen of ze het nu konden brengen of niet. Ze vertelde mij dat ze ging kijken of de cake al klaar was en terug zou bellen. Na 5 minuten had ik nog niks gehoord dus belde ik ze weer terug. Nee, ze hadden geen cake. Geen probleem als je het niet hebt, maar ze zeggen liever niks dan dat ze zeggen dat ze het niet hebben.. Nu zien sommige mensen van Room Service mij een beetje als hun baas, dat ben ik niet maar daar komt het in principe wel een beetje op neer. Ook noemen sommige van hun mij “Boss” of vertellen ze mij als ik ze onderweg tegenkom wat ze al hebben gedaan en wat nog niet.

Donderdagochtend heeft het ontzettend hard gestormd. Veel regen en hele harde onweer. Doordat het zoveel geregend had waren de wegen nat. Dit is gevaarlijk met de golfkarretjes aangezien de remmen het niet goed doen op de natte wielen. Dit betekend dat je gewoon doorrijdt als je aan het remmen bent, helaas is het op veel plekken redelijk krap dus hierdoor best gevaarlijk. Hierdoor durfde veel mensen niet meer te rijden en moesten de Bell Boys harder werken. In de avond moest ik samen met mijn collega drie kamers controleren, de CEO van ONYX (moederbedrijf van Amari) en twee Owners of ONYX Hospitality Group kwamen namelijk in ons hotel slapen. Dit betekende dat alles, maar dan ook alles perfect moest zijn. We moesten met het golfkarretje en mijn collega vroeg aan mij of ik een rijbewijs had, ik zei ja en toen mocht ik gelijk rijden. Ik vroeg of zij geen rijbewijs had, ze zei dat ze die wel had maar dat ze niet durfde te rijden met de natte wegen. Ik heb het maar gewoon heel erg rustig aan gedaan. Geen botsingen gelukkig. Later op de avond moest ik die kamers nog een keer controleren, maar dan samen met de Deputy General Manageer, Khun Kathi, Ik moest toen ook rijden aangezien zij geen rijbewijs heeft. De ultieme test.. Alles was gelukkig goed in de kamers. Ik ben niet bang voor Khun Kathi, maar ik kan goed zien dat andere collega’s dat wel zijn. Toen ik op haar stond te wachten kreeg ik ook blikken van veel succes, haha. Mijn collega P’Mam heeft het werken hier in Amari mooi verwoord vind ik: “Working here is like a family. K. Kathi is the big mom, I am the big sister and you are the small sister. No need to be afraid.” Deze familie gaat dan wel vooral over de Thaise mensen, de General Manager en Hotel Manager zijn niet uit Thailand en het is duidelijk te merken dat iedereen anders met hun omgaat en ook een beetje bang voor hen is.

Vrijdag was het erg rustig op het werk. Ik was samen met mijn collega en we hadden al het werk al klaar om 16:00 uur en mijn werkdag was pas om 21.00 uur afgelopen. Ik kon dus makkelijk op tijd klaar zijn, helaas kwam er nog werk bij om 20.58 uur. De eigenaren van ONYX hadden besloten om weer terug te komen naar het hotel. Ze waren vrijdagochtend vertrokken maar komen nu zaterdagochtend weer terug voor één nachtje. Dit kon ik dus niet laten liggen voor mijn collega de volgende ochtend.. Overdag op het werk kwam er een gast naar mij toe om te vragen of het wel veilig was om over straat te lopen. Ik vroeg of ze bedoelde met de regen en onweer, maar nee, ze bedoelde gewoon de veiligheid op straat. Volgens haar hadden mijn collega’s haar verteld dat het niet veilig was om over straat te gaan, heel raar verhaal. Ik heb haar maar op het hart gedrukt dat het wel veilig is op straat, ik loop er tenslotte ook alleen. Daarna wilde ze weten of het wel veilig was om in een restaurant buiten het hotel te eten, ja dat is het. Ze maakte zich duidelijk veel zorgen over haar veiligheid. Zaterdag op het werk stond ik even bij de Front Desk om wat papieren en halen en een beetje te kletsen toen de telefoon ging. Ik nam op en ik was nog met de gast aan het praten toen er een andere gast naar de Front Desk kwam die aan mijn collega vroeg of er hier ook iemand was die Engels sprak voordat hij nog maar iets anders had gezegd. Hij keek daarbij al naar mij en zei dat hij met mij wilde spreken. Mijn collega’s hadden niks te doen, maar hij kon natuurlijk ook wachten totdat ik de telefoon had opgehangen. Het eerste wat hij tegen mij zei nadat ik hem had gevraagd waarmee ik hem kon helpen was: ‘Eindelijk iemand die Engels spreekt.” Tja, misschien verstaat hij het accent niet. Hij had wat problemen met de rekening, dit kan ik niet maar gelukkig stonden mijn collega’s ook te luisteren (aangezien ook zij Engels kunnen). Mijn collega heeft mij geholpen met de rekening en daarna ging de gast terug naar zijn kamer. We hadden hierna opgezocht waar hij vandaan kwam aangezien hij geen sterk accent had, Egypte.

Zondag was ik een dag vrij en Wei Wei ook. We hadden afgesproken om samen te ontbijten in het hotel. Het regende nog steeds dus hadden we besloten om naar de bioscoop te gaan. Lange film en er was bijna niemand anders in de bioscoopzaal. Wel typisch Thailand; voordat de film begon kwam er op het scherm te staan in het Engels en het Thais: “Please stand up for the song of the holy King”. Iedereen stond op en er werd een lied gespeeld voor de koning, terwijl er foto’s voorbij kwamen op het beeldscherm (uit 2014). Na de film hebben we nog een taartje gegeten voor de verjaardag van Joris en in de avond hebben we van het buffet in het hotel genoten. Heerlijk relaxte vrije dag!